Categorie Archieven: Eigen column

EERSTE WEG LINKS

Vorige week was een week van eerste keren. Zo had ik mijn eerste troll. Even uitleggen; een troll is een nep-accountje op social media die louter uit is op discussie. Kan heel provocerend zijn, scherp, of gemeen. Dat laatste was bij mij aan de hand. Ik had een fotootje geplaatst van wat gedrukte boekjes met columns uit m’n verzameling. Lees verder

OKÉFOBIE

Lekker weekje voor een columnist. De grapjes lagen op straat en de grootste lolpantalon stond onnavolgbare speeches te scanderen. De hele Ark van Noach werd de microfoon in gesodemieterd; van uilen van Minerva tot mammoeten die gevloerd moesten worden. Doodeng dat een groot deel van Nederland daadwerkelijk in die quatsch trapt. Ergens geeft het een onbedaarlijk lekker tintelingetje. Lees verder

LICHTE HUMOR

Alles wat ik niet durf, doe ik. Tijdje terug auditie gedaan voor de Nederlandse Acteursschool. Het idee was dat als ik werd afgewezen, ik later kon roepen dat ik het tenminste wel had geprobeerd en ik vrolijk verder kon columnisten. Niks was minder waar. Ik werd aangenomen en inmiddels zitten we op les zeven. Ik deel de klas met goeie, stevige rakkers. Lees verder

VERTROUWENSDAG

Vorige week vrijdag was het Internationale Vrouwendag. U zit gespannen met uw billetjes op het randje van de keukenstoel, want u bent natuurlijk reuzebenieuwd wat een vrouwelijke columnist in een mannelijke grappenwereld daar van vindt. Nee, dat is niet waar, het interesseert u geen bal. Ik ga het toch zenden. Kan mij het verrekken. Ik wil Internationale Vrouwendag graag veranderen. Lees verder

COOKIE CARNAVAL

Gebeurde niet zoveel vorige week. Het was schitterend mooi weer, ik had mijn 100e columpnie rondgebreid, het nieuws was rustig en we zopen ons met zijn allen gezellig de vergeetachtigheid in tijdens de carnaval. Ik vind dat leuk. Dat een licht ontvlambaar Pluto-pak of lycra Leeuwenlegging ineens een vrijbrief geeft tot het totaal naar de gedverderrie zuipen. Lees verder

BLIJDSCHAPSVUUR

‘Zit ik daar. Alleen. Drie uur lang. Het leken er wel zes. Met zijn schoonzus, moeder en twee andere dooie dienders in de woonkamer. Zie je het voor je, Rens?’ Feit dat ik gier van het lachen, maakt dat hij weet dat ik het voor me zie. We zien het allebei voor ons. Mijn oude vadertje, op verplichte verjaarsvisite bij een oud-collega die hem moedeloos alleen laat in de woonkamer. Lees verder

KLIMAAT KRITISCH

We kijken wel even of we de kroeg in gaan, en dat vind ik een mooi uitgangspunt. Ik krijg een mail van mijn lievelingscabaretier – mooi Scrabblewoord. Vrijdag gaan we een biertje drinken. Blij. Dat ben ik. Omdat we elkaar weer even zien. Omdat hij, toen ik nog niks kon en nog geen column officieel gepubliceerd had, er al in geloofde. Lees verder

BILLEN BLOOT

‘Daar zit een scheur in.’ ‘Ja, ik zie het ook. Oh, mevrouw Kruitbosch…’ De Coassistent heeft het handdoekje van mijn billen opgetild en zich herpakt nadat zijn ogen uit zijn kassen zouden knikkeren. Of ik de plek even kon aanwijzen, vroeg hij voor hij het magische handdoekje optilde. Ik antwoordde, dat als hij de zwart-blauwe plek, ter grootte van een volleybal, niet zou zien, we wellicht even iemand anders naar de echo moeten laten loensen. Lees verder

PAK SNEEUW

‘Pak meer!’ ‘Ja, doe ik!’ Ik lig op mijn rug in de sneeuw. Sneeuwengelen maken. De sneeuw voelt koud, ik ruik haardvuur in de verte en mijn snot is zout. Ik heb mijn wollen muts op en mijn kriebelsjaal om. Twee vriendinnen zijn bezig hun namen in de witte deken te tekenen en drie vrienden bouwen een sneeuwpop. Lees verder