Categorie Archieven: Eigen column

SAUNAAKT

Mensen doen gek in de sauna. Ik was er afgelopen donderdag en er gebeuren vreemde taferelen. Spichtig vooral níet naar je buurvrouw kijken. Overdreven vriendelijk elkaar begroeten en de deuren openhouden. Je kunt niet faken, als je naakt bent. Mensen zien je zoals je bent. Er valt niks te verstoppen achter luxe maatpakken of kittige panties. Zaterdag was het burendag. Lees verder

GOED BOEREN

‘Vrouwtje even een koekje uit het bakje pakken? Dan Rex lekker slapen, hè?’ en de vrouw pakt een koekje uit het plastic Curver bakje. Fascinerend hoe we tegen dieren praten. Alsof het kinderen zijn. We praten in derde persoon, zetten een hoge stem op en noemen onszelf ‘moeder’ van ons huisdier. Dieren zijn kinderen. Of eigenlijk andersom. Lees verder

JASJE

Ze tikt me op mijn schouder en kirt: ‘Renske, toch? Jeetje. Wat ben jij goed opgedroogd,’ en ze glimlacht. Die uitdrukking heb ik nooit begrepen. ‘Echt. Knap gewoon. En slank!’ Ik krijg warme oren en er komt geen geluid. Ik sta op het dorpsfeest met anderhalf bier in mijn hand en huisgenoot haalt een frietje. Zonder jou was er geen muziek, rapt Rapper Snelle. Lees verder

GEZEIK

Of ik een plasband wil, of een enkeltje toilet. Ik knipper een keer, bedenk me dat ik nog maar twee wijn achter de knoopjes heb en ik dus niet laveloos ben en sta de olijke toiletjuffrouw glazig aan te loenzen. ‘Sorry?’ Het is Klompenfeest in Twello en dat betekent dat Rens weer de wei in mag. Lees verder

KIJKEN DEEL 1

De tv staat aan. Eén van de beste Amerikaanse stand-up comedians treedt op. Ik moet beter worden op toneel dus ik moet kijken. Heel veel kijken. Doe ik te weinig. Naar de televisie althans, overdag kijk en verwonder ik me gek. Dat schijnt zo te horen bij schrijvers en columnisten. Dit weekend heb ik wel een glimp van tv opgevangen; mijn buurman zit in Boer Zoekt Vrouw. Lees verder

OUWE FIETS

‘Dankjewel. Voor alle eerste keren,’ fluister ik. Ik geef een laatste aai en ik draai om. Ogen nat. De geur van nieuw rubber in de winkel troost me niet. Ik veeg mijn voeten bij het naar buiten gaan, alsof ik de tranen aan de mat wil afvegen. 2002. ‘Kijk ‘ns Rens. Voor jou,’ en pap drukte een kus op m’n blonde tienerkop. Lees verder

(R)OOK

Sinds een week of twee moet het kadaver weer in het gareel, dus ik ben op streng dieet. Ik ren me de pleuris, sta als een debiel touw te springen om maar te zwijgen over het crunchen en lungen. Ik lees boeken over groenvoer en koolhydraten, vetten en alcohol. Veel kan ik missen, maar laatst genoemde doet me een beetje pijn. Lees verder

ODE AAN HET CAFÉ DEEL 3

Mijn hart bonkt in mijn keel, ik heb mijn make-up nog op en in mijn hoofd draait terrormuziek. Het is zondagochtend en ik heb een onnoemelijke kater. Geen klein tapdansje onder de dakpannetjes, maar loeiharde hakke-zage-muziek. Om mij heen kleren. Ik volg de route tot aan de keuken, waar de sokken kennelijk als eerste uit gingen. Lees verder

ODE AAN HET CAFÉ DEEL 2

‘Truien pas ik nooit. Ik knoop ze om mijn schouders, kijk of het mooi staat, en dan koop ik ze. Of niet. Vaak een maat of vier te klein.’ Hij neemt een slokje van zijn jonge jenever. Ik zit met een vriend in het café. De man heeft een vrouw met een hondje. Een soort hondje dat trilt en naar zeggen 2,2 kilogram weegt. Lees verder