Categorie Archieven: Eigen column

VERTROUWENSDAG

Vorige week vrijdag was het Internationale Vrouwendag. U zit gespannen met uw billetjes op het randje van de keukenstoel, want u bent natuurlijk reuzebenieuwd wat een vrouwelijke columnist in een mannelijke grappenwereld daar van vindt. Nee, dat is niet waar, het interesseert u geen bal. Ik ga het toch zenden. Kan mij het verrekken. Ik wil Internationale Vrouwendag graag veranderen. Lees verder

COOKIE CARNAVAL

Gebeurde niet zoveel vorige week. Het was schitterend mooi weer, ik had mijn 100e columpnie rondgebreid, het nieuws was rustig en we zopen ons met zijn allen gezellig de vergeetachtigheid in tijdens de carnaval. Ik vind dat leuk. Dat een licht ontvlambaar Pluto-pak of lycra Leeuwenlegging ineens een vrijbrief geeft tot het totaal naar de gedverderrie zuipen. Lees verder

BLIJDSCHAPSVUUR

‘Zit ik daar. Alleen. Drie uur lang. Het leken er wel zes. Met zijn schoonzus, moeder en twee andere dooie dienders in de woonkamer. Zie je het voor je, Rens?’ Feit dat ik gier van het lachen, maakt dat hij weet dat ik het voor me zie. We zien het allebei voor ons. Mijn oude vadertje, op verplichte verjaarsvisite bij een oud-collega die hem moedeloos alleen laat in de woonkamer. Lees verder

KLIMAAT KRITISCH

We kijken wel even of we de kroeg in gaan, en dat vind ik een mooi uitgangspunt. Ik krijg een mail van mijn lievelingscabaretier – mooi Scrabblewoord. Vrijdag gaan we een biertje drinken. Blij. Dat ben ik. Omdat we elkaar weer even zien. Omdat hij, toen ik nog niks kon en nog geen column officieel gepubliceerd had, er al in geloofde. Lees verder

BILLEN BLOOT

‘Daar zit een scheur in.’ ‘Ja, ik zie het ook. Oh, mevrouw Kruitbosch…’ De Coassistent heeft het handdoekje van mijn billen opgetild en zich herpakt nadat zijn ogen uit zijn kassen zouden knikkeren. Of ik de plek even kon aanwijzen, vroeg hij voor hij het magische handdoekje optilde. Ik antwoordde, dat als hij de zwart-blauwe plek, ter grootte van een volleybal, niet zou zien, we wellicht even iemand anders naar de echo moeten laten loensen. Lees verder

PAK SNEEUW

‘Pak meer!’ ‘Ja, doe ik!’ Ik lig op mijn rug in de sneeuw. Sneeuwengelen maken. De sneeuw voelt koud, ik ruik haardvuur in de verte en mijn snot is zout. Ik heb mijn wollen muts op en mijn kriebelsjaal om. Twee vriendinnen zijn bezig hun namen in de witte deken te tekenen en drie vrienden bouwen een sneeuwpop. Lees verder

TEN YEAR CHALLENGE

Tien jaar geleden was ik negentien, de meest-spijbelende afgestudeerde VWO’er die Deventer en omstreken ooit gekend heeft en kroegtijgerde ik de nachten weg. Toen al hield ik van make-up, mieterde ik iedere zes weken een fles Glorix over m’n kop om m’n haren wit te bleken en smeerde ik zoveel zelfbruiner op m’n bakkes en kadaver, dat Willy Wonka me een baan aanbood. Lees verder

REGENBOOGREGELS

‘Waarom wilde je dat ik je verf?’ Ze pakt nog een zilverfolietje. ‘Omdat ik vind, dat iedereen een kans moet krijgen,’ en ik neem een slokje van mijn cappuccino. Het meisje knikt en stopt haar kwastje in de blauwe blondering. ‘Het wordt heel mooi. Ik weet zeker dat het mooi wordt,’ glimlacht ze, en ik glimlach terug. Lees verder

BESTE WENSEN

‘Gelukkig nieuwjaar!’ ‘Ja, de beste wensen, hè?!’ Als kind vond ik de uitspraak ‘De beste wensen!’ iets vreemds. Wat waren die wensen, dan? En hoe wist je welke wens voor wie het beste was? En wéns je iemand, dat hij de mooiste wensen mag doen, of wens je die wensen toe? Wat je niet weet, moet je opzoeken. Lees verder